door Sofie

aanvulling bij het verhaal van Sander de Lange (Gendale, Reandes) en haar verhaal (Laeïda Ylena)

Deel 5 (36 BBY)

Inleiding (36 BBY)

Gendale was nog steeds razend op de Jedi. Hij wou koste wat het kost een Jedi worden, maar de raad had hem getest en geweigerd. Hij wou beroemd en berucht worden. Een held worden en door iedereen gerespecteerd. Hij wou dat hij de Force bezat om heldendaden te verrichten. Hij was ervan overtuigd dat hij ook de Force had en Jedi kon worden. Een vleugje verbittering vloog door zijn ziel. Hij zou koste wat het kost bewijzen dat hij beter was dan die Jedi. Hij zou een held worden en desnoods gevreesd worden, zolang hij maar beter als de Jedi werd. Hij zond een bericht naar de pers. Het verhaal was goed genoeg om argwaan te wekken bij de Koorivars. Hij had gehoord dat er een Jedi naar Kooriva was gezonden en dat die missie verkeerd was uitgedraaid. Enkele Koorivars kwamen om bij een geschil, en Gendale gaf de Jedi er de schuld van. Hij beschreef als getuige wat er daar gebeurd was en hoe de Jedi hun dood veroorzaakte. Alleen was hij nooit op Kooriva geweest, zelfs nooit in hun stelsel. Maar wat kon hem dat schelen. Hij kon de Jedi zwart maken. Toen hij op ‘verzenden’ drukte, werd hij ingepalmd door een gevoel van voldoening.

Twee jaar verstreken en Gendale’s verafschuwing tot de Jedi groeide uit tot wrok. Hij had de Jedi al op vele manieren in disgratie gesteld, maar dit was niet genoeg. Het bericht dat hij had ontvangen kwam als geroepen. Hij werd gecontacteerd door een grote man van middelbare leeftijd die zijn afschuw jegens de Jedi uitte. Op het hologram was de man niet echt herkenbaar, maar dat was die zijn bedoeling ook niet, besefte Gendale. Hij vroeg hoever Gendale’s haat reikte.

-“Ik zou er een Jedi voor doden” zei Gendale.

-“Bent u daar zeker van? “ vroeg het hologram.

-“Zeer zeker, ze hebben mijn toekomst verprutst! Maar waarom vraagt u dat misschien?” zei Gendale.

-“Omdat ik een plan heb om de reputatie van de Jedi in de grond te boren. Het is uiterst riskant, maar haalbaar. Alleen heb ik nog geen goede leider gevonden om die operatie te leiden. Alleen iemand die echt haat tegen de Jedi koestert kan zo een actie aanvoeren.”

-“Verklaar uw nader.”

-“Ik plan een aanslag tegen de Jedi, in de tempel zelf”

-“Wat? Maar dat is zo goed als onmogelijk! Alleen al binnengeraken is moeilijk, met wapens onmogelijk !!!”

-“Niet helemaal onmogelijk. Ik heb zo mijn connecties. Ik zorg voor de wapens en toegang, u voert mijn mannen aan. Ze zijn zeer anti-Jedi, mede door u toedoen.”

-De grote man legde zijn strategie uit aan Gendale, en na een lang gesprek was Gendale enthousiast over het plan en vond het een eer om hiervoor uitgekozen te zijn.

Gendale was er klaar voor. Samen met zijn groepje samenzweerders ging hij een aanslag plegen. Alles was tot in de puntjes uitgedokterd. Onder zijn bevel had hij allen wezens die een al dan niet gegronde reden hadden om de Jedi te minachten. Er waren opvallend genoeg ook Koorivars bij, die zich normaal niet in een gevecht wagen. Zijn artikels hadden effect gehad. Weer voelde hij de voldoening. Hij sprak zijn ondergeschikten toe. Een goede persoon zal hij nooit worden, maar een goede spreker is hij zeker en vast. Hij hitste ze op zodat hij er zeker van was dat ze het beste van zichzelf zouden geven. Hij begon iedereen wapens uit te delen.

Hoofdstuk 1: zwarte cape (36 BBY)

Ik loop in gedachten verzonken door de gang van de Jedi tempel. Daarjuist ben ik tegen iemand opgebotst. Stom, ik was me aan het concentreren op wat mijn meester gezegd had. Alweer raadselachtige woorden waar men een tijd moet over mediteren. Maar dus niet midden in de gang, zoals ik. Ik was echt geschrokken, maar hij ook. Ik ben blijkbaar niet de enige die zijn gedachten niet bij het hier en nu houdt. Hij keek mij recht in mijn ogen en toverde een scheef glimlachje op zijn gezicht. Ik moest lachen om de situatie en hij ook, toen excuseerde hij hem en ik mij en we zeiden gedag. Maar zijn blik blijft in mijn geheugen steken. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit eerder iemand zo heb zien kijken.

Ik neem de lift naar mijn kamer en druk eerst het verkeerde nummer in zodat ik 8 verdiepen te laag kom, maar kom toch uiteindelijk toe in mijn kamer. Ik voel me nog steeds niet thuis in mijn nieuwe kamer. Alsof er een sfeer hangt die niets zegt, een kil en leeg gevoel. Sinds ik een nieuwe meester heb, ben ik verhuisd. Op mijn 13 kreeg ik een meester toegewezen, en nu ik 16 ben heb ik al 2 meesters gehad.

Ik nam nog iets om te eten en ging dan slapen.

Die nacht had ik vreselijk gedroomd. Ik werd midden in de nacht wakker met een niet zo leuk gevoel in m’n hoofd. Ik legde me terug neer. Plots voelde ik een rimpel in de Force. Dichtbij waren twee mensen. Het was een minuscule rimpel, niemand kon het gevoeld hebben tijdens zijn slaap. Maar ik was wakker, en nieuwsgierig. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen dus opende ik mijn deur en sloop dichterbij. Ik hoorde twee mensen discussiëren achter de hoek waar ik stond. Ik probeerde ze te verstaan, maar verstond slechts enkele woorden. Maar daaruit kon ik afleiden dat het beslist geen Jedi waren. Ik ging op de grond zitten, zodat ze mijn hoofd niet direct zouden zien, en keek het hoekje om. De ene persoon had een zwarte mantel aan, en samen met de klanken van zijn woorden drong er een akelig gevoel binnen in mij, een gevoel dat ik nog nooit eerder had gehad. De andere kwam mij bekend voor. Ik probeerde te achterhalen waar ik hem eerder had gezien, maar het was noch de plaats noch het moment om de Jedi-techniek te gebruiken om te zoeken in mijn gedachten. Ik zag dat de man met de cape een pakje aannam van de andere. Hij overhandigde ook een datacard aan de bekende. Waarschijnlijk om de transfer van credits op zijn account na te kijken, vermoedde ik. Toen liepen ze beiden gehaast weg, elk een andere kant. Ik besloot de zwarte cape te achtervolgen - hij was degene die iets belangrijks bezat – en ik kwam juist te laat om heml te stoppen wanneer hij plots wegvloog met een geparkeerde taxi. Het was mij een raadsel hoe hij aan de toegangskaart was geraakt om in en uit de tempel te geraken.

Buiten adem kwam ik aan bij meester Yoda, die blijkbaar niet zo tevreden was met mijn bezoek in het holst van de nacht. Maar wanneer ik hem vertelde wat er gebeurd was, gaf hij mij een bestand met recente foto’s van alle Jedi, en vroeg me de man te zoeken die ik had herkend. Yoda ging de taxi natrekken. Die ochtend was ik nog steeds op zoek naar die bekende. Ik stuitte op de foto van de jongen die mij in de gang omver had gelopen en las even zijn gegevens. Hij was padawan en enkele jaren ouder dan ik. Ik hoorde mijn comlink biepen en ging vlug een foto verder, alsof ik mij betrapt voelde. Yoda nam contact op langs de comlink. De taxi die de man met de zwarte cape had genomen, was eerder die nacht gestolen geweest. Daaruit hebben we afgeleid dat hij vervoer nodig had om snel te kunnen vluchten, zodat zijn voertuig niet zou geregistreerd worden. Dat spoor liep dus dood. Ook tussen de foto’s vond ik mijn bekende niet. Vermoeid legde ik mijn hoofd neer op het tafeltje waar ik aanzat. Het was al meer dan 48 uur geleden dat ik geslapen had. Ik viel in slaap.

Meester Yoda wekte mij de volgende ochtend en raadde mij aan om in mijn eigen kamer verder te gaan slapen. Ik stapte zijn kamer uit en ging naar de lift. Ik doe mijzelf eraan denken deze keer het juiste nummer in te drukken…”Ping” zij de lift wanneer ze open ging. Ja! Dat is het! Daar heb ik die persoon gezien, 8 verdiepen onder mijn kamer! Ik keek naar de plattegrond en volgde mijn route van gisteren terug. Van mijn verdieping, tot waar ik acht verdiepingen lager terechtgekomen was. De ruimte voor het onderhoudspersoneel. Vandaar dat ik die persoon niet in de lijst vond, hij was gewoon geen Jedi! Hoewel het meeste werk door droids werd verricht, waren er ook wezens die zich met het onderhoud bezighielden. Zij coördineerden de hele zaak of repareerden de droids. Een van hen had iets met dat lugubere zaakje te maken, dat wist ik zeker. De lift ging niet snel genoeg toen ik rechtsomkeert maakte naar Yoda. Ik voerde mijn snelheid op met de kracht toen ik naar Yoda liep. Hij stapte juist naar buiten toen ik voorbijschoof. “Meester Yoda! Ik weet vanwaar ik die persoon ken!”

Hoofdstuk 2: zwarte rook (36 BBY)

Nog voor ik mijn zin kon uitspreken begonnen de lichten te flikkeren. Yoda keek met een vragende blik omhoog. Ik zei: “Meester Yoda? De elektriciteit kan toch niet zomaar uitvallen?”

-“Neen, een reservegenerator, we hebben” fluisterde Yoda onbewust omdat hij aan het nadenken was.

-“Kun je die uitschakelen?” vroeg ik.

-“Daarvoor, bevoegd, je moet zijn. Een speciale ID card je hebt nodig om generatoren te bedienen. Alleen de Raad, ook enkele mensen van het onderhoudspersoneel, heeft die.”

Alle stukjes van de puzzel begonnen op zijn plaats te vallen. “Mag ik die ID card eens zien, meester?”

-“Dat het doosje is, denk je?” zei Yoda terwijl hij de kaart bovenhaalde.

-“Neen, nu ben ik het zeker!” zei ik terwijl ik naar het doosje staarde.

“Ik heb een slecht voorgevoel…. Er gaat iets gebeuren, we moeten hier allemaal weg. We zijn ergens anders nodig. Ik weet niet waarom, maar ik voel het.” Mompelde ik in mijn eigen terwijl ik mijn blik van het doosje weghaalde. Yoda had het gehoord en antwoordde: “Hoe dan ook met een groot probleem, we zitten: ook niet meer werken, de liften doen, en van op 5 kilometer zelfs de beste Jedi niet zomaar eventjes naar beneden zou springen.” Ondertussen stond iedereen al op de gang. Meester Yoda en ik vertelden aan iedereen wat er was gebeurd. We besloten het gebouw niet te vernielen om te ontsnappen, maar gewoon af te wachten en het gevaar proberen waar te nemen. Overhaast handelen is wel het slechtste wat we konden doen. Enkele Jedi mediteerden en zochten naar bewegingen in de Force die gevaar uitdrukten. Het wachten op gevaar was ondraaglijk, maar het gevaar kwam… en hoe. Bijna iedereen voelde een grote wolk van gevaar met een grote snelheid bewegen naar de trainingsruimtes. Daar waren op dit moment de nieuwste padawans. Met een verbluffende snelheid begon Plo Koon een gat in het plafond te houwen. We sprongen allen door het gat en begaven ons allemaal naar de trainingsruimte terwijl Koon de weg voor ons vrijmaakte door gaten in het plafond te maken. We stormden de gang van de trainingszalen binnen. Er hing een grote wolk zwarte rook die was veroorzaakt door een explosie. Een schip was recht in een van de ramen van de trainingsruimte gevlogen, en aangezien de ramen niet meer elektrisch beschermd waren, kwamen de aanvallers maar al te makkelijk binnen. De meester die aan het lesgeven was had vlug zijn leerlingen achter zich getrokken met de Force, en de verdediging ingezet. De leerlingen moesten zich van de meester gaan verschuilen. Een groep van aanvallers kwam naar binnen gekropen en schoten met velen naar de meester. Gelukkig was er al een deel van de andere Jedi afgekomen op het dreigende gevaar en konden ze hem bijstaan. Maar dat belette de aanvallers niet hem in zijn schouder neer te schieten. De Jedi vormden een verdedigingslinie tegen hun nieuwe vijand en ze brachten de meester in veiligheid. Yoda, de andere Jedi en ik kwamen aan bij de trainingsruimte. Wanneer een andere Jedi, een Mon Calamari, werd neergeschoten, nam ik zien plaat in de verdedigingslinie in. Maar de vijand was met velen en ze hadden zwaar geschut bij hen. Voor elke aanvaller die we doodden, kwamen er twee in de plaats. Maar het schip kon niet oneindig groot zijn dus leefden de Jedi op goede hoop dat de stroom van aanvallers weldra zou gaan stoppen. In het heetste van de strijd zagen we niet dat een groepje zich met hun leider van de aanvallers afscheidde en vlug door een deur verdween.

Yoda merkte dit en vroeg Koon de andere Jedi te blijven steunen, en Yoda nam enkele andere Jedi en mij in zijn kielzog om de ontsnapte groep te achtervolgen. We gingen van de trappen en we hadden de vijand al snel ingehaald. Ze waren bezig een bom te plaatsen, net onder de plaats waar de Jedi vochten en de padawans zich hadden verscholen.

We vielen meteen aan. Ik had Yoda nog nooit zien vechten, maar dit was echt een voorbeeld dat schijn bedriegt. Ik zag in waarom hij als een krachtige Jedi meester werd gezien. Ik maaide enkele wezens neer en begaf mij naar de bom. De vijand begon zich terug te trekken en de meeste Jedi achtervolgden hen. Yoda en ik bleven achter om de bom onschadelijk te maken. Ik zag een gewonde liggen en begon hem te helen en te ondervragen:

-“ Waarom vallen jullie ons aan?” zei ik tegen de Koorivar die voor me lag.

-“ Jullie…Jedi…dood moeten” zei hij, en in het woord dood lag een verbitterde naklank.

-” Waarom? Wij proberen alleen maar te helpen!” zei ik.

-“ Jullie… brengen alleen maar… ellende,… waar jullie… ook komen…”

-“ Soms moeten we ellende maken om daarna vrede te maken. Een onderdrukt volk neemt die ellende er graag bij als ze daarna in vrede en in vrijheid kunnen leven.”

-“ Jullie… hebben…Koorivars…vermoord… zonder….rede—uh…”

Hij verloor het bewustzijn. Ik probeerde nog even zijn pijn te verlichten, maar hij was al snel dood. Ik keek om en zag Yoda naar me kijken met een goedkeurende blik. “Je hebt er goed aan gedaan hem te helpen en naar hem te luisteren. Hij is verlost van een hele last.” zei hij.

-“ Meester Yoda, hadden wij schuld bij dat Geschil op Koorivar?”

-“ We hebben gedaan wat we konden, …”

Bwaaauuum !!!!

Een rookwolk van een explosie wordt de gang waar we zijn binnengesleurd. Yoda rent plots in de richting van de rook. Ik volg hem en zie enkele Jedi gewond op de vloer liggen. Ik zie in de verte nog een taxi wegvliegen. Deze lag voor een raam te zweven, bedoelt om de groep die we achtervolgden te redden. Maar alleen die man was ontsnapt uit de Jedi tempel. Het was de leider die kon wegvluchten. Hij was door zijn mannen beschermd, maar wanneer de laatste stierf, wou hij zo snel mogelijk ontsnappen. Hij bereikte het raam juist op tijd en hij gooide wanhopig een thermal detonator om zijn aftocht te verzekeren.

Vliegensvlug greep ik naar mijn elektrobinoculars en zoomde in op het schip, totdat ik de man duidelijk in beeld had. Hij was blijkbaar lelijk gewond aan zijn arm. Ik nam het beeld op zodat we hem later konden identificeren. Yoda was al de gewonde Jedi aan het helpen met genezen. Niet veel later werkte de stroom weer en konden we de medische droids gebruiken.

De andere Jedi hadden deandere mannen uit de tempel weggedreven. De tempel was weer beveiligd.

Hoofdstuk 3: Zwarte dag (36 BBY)

-“De aanslag was mislukt! Hoe kon het? Het plan was zo goed uitgedokterd! Nog even en de bom was ontploft en de padawanen dood!” dacht Gendale. De Jedi waren blijkbaar toch beter voorbereid als hij had ingeschat. Het verschil tussen slagen en falen was enkele seconden, die de Jedi hadden gebruikt. Hadden de Jedi hen en zijn elitegroepje maar niet zien wegglippen!

Hij trok het verband rond zijn arm nog wat meer aan. Hij kon niet naar een ziekenhuis, want dan werd hij geregistreerd. En zo’n wonde valt moeilijk te verklaren. Het stuk van zijn arm was duidelijk afgeschroeid door een lichtzwaard. Hij besloot contact op te nemen met een van zijn connecties die gespecialiseerd was in droid replica’s. Dan zou hij de planeet verlaten. Hij kon maar beter ergens anders onderduiken.

-“ De man heet Gendale en is nergens meer gezien sinds de aanslag.” meldde ik aan Yoda en meester Reandes, de Mon Calamari wiens plaats ik in het gevecht had ingenomen. Meester Reandes was al snel hersteld van de aanslag.

-“ Hij was duidelijk de leider van de aanvallers. Hij veroorzaakte de tweede explosie door een Thermal Detonator zodat hij kon ontsnappen.” zei meester Reandes.

-“ Registreren als gezocht persoon, zal ik hem. Een onderzoek instellen, ik zal” zei meester Yoda.

-“ Er zijn 2 Jedi gedood en vele gewonden, maar geen enkele padawan heeft het leven gelaten. We hebben het relatief goed van de aanslag afgebracht.” vulde Reandes aan.

Yoda richtte zich tot mij: ” Laeïda, een missie voor jou en je meester, we hebben. Jullie verwacht in de raadskamer worden.”

-“ Tot straks dan, meester Yoda” zei ik en maakte een buiging.

Gendale moest nog steeds wennen aan zijn vals stuk arm. De Jedi die hem dit mankement had bezorgd ging er voor boeten…samen met alle andere Jedi!!! Maar deze keer ging hij zelf te werk, en veel subtieler. Hij zou zelf de operatie leiden om de machtigste Jedi te worden. Hij zou ze allen onderwerpen of doden. Geld had hij al. Zijn ouders hadden hem een fortuin achtergelaten. Nu moest hij alleen nog maar de middelen zoeken. Hij dacht diep na. De ergste vijand van de Jedi wou hij worden. De Sith…. die waren hun ergste vijanden. Zij moesten duizenden manieren gehad hebben om de Jedi te kunnen verslaan. Die ging hij bestuderen. In zijn donkere hotelkamertje in de ruimtehaven van Nar Shaddaa startte hij een verbinding met het Holonet en zocht naar alle gegevens met het woord Sith.